Դիմում ենք ձեզ, հարգելի՛ հետիոտներ: Ձեր յուրաքանչյուրի կյանքը շատ թանկ է մեզ համար

Տարբեր առիթներով շատ ու շատ անգամ ենք զգուշացրել վարորդներին լինել կարգապահ, հետևել երթևեկության կանոններին՝ չվտանգելով իրենց և երթևեկության մյուս մասնակիցների կյանքն ու առողջությունը: Անգամ սոցիալական հոլովակներ ենք ներկայացրել՝ կոչ անելով վարորդներին լինել զգոն և ուշադիր:

Այդուհանդերձ, բազմաթիվ դժբախտ դեպքերի ենք ականատես եղել, ու գրեթե միշտ վարորդներին ենք մեղադրել: Ինչ խոսք, ղեկը վարորդի ձեռքերում է և նա է կառավարում մեքենան, նա կարող է կանխել պատահարը, բայց … Բայց տեղի է ունենում վթար, շատ հաճախ անդառնալի հետևանքով. մահացած հետիոտն, ում այլևս հետ չենք բերի, և ինչու ոչ, խեղաթյուրված ճակատագրով վարորդ, ով կործանվեց և հոգեպես, և ֆիզիկապես: Բայց պետք է խոստովանենք, որ հիմնականում հետիոտներն են պատահածի մեղավորը լինում: Փողոցը հատում են անթույլատրելի հատվածներով և պատահարի զոհ դառնում: Թեև անցումը այդքան էլ հեռու չէ և մեծ ջանքեր չեն պահանջվում այնտեղ հասնելու համար:

Շատ դեպքերում չենք էլ գիտակցում մեր արարքի լրջությունը. ոչ ոք չի մտածում, որ հենց իր հետ է նման դեպք պատահելու: Բայց ընդամենը մի ակնթարթ… Վատ տեսանելիություն, անբարենպաստ եղանակային պայմաններ, արագություն և այս ամենին հաջորդում է հետիոտնի անսպասելի հայտնվելը մեքենայի դեմ-դիմաց…

Եվ նույնիսկ կարող ենք մեզ թույլ տալ վարորդի վրա բարկանալ. ինչու՞ է դեպի մեզ քշում, մի՞թե չի նկատում: Հավատացեք, որ շատ հաճախ կարող է և չնկատել…

Երբեմն էլ մի քանի մետր ավել քայլելու փոխարեն գերադասում ենք ամեն պատահած տեղից հատել փողոցը, հասնել փողոցի կենտրոն և մի քանի րոպե կանգնել մեքենաների հոսքի մեջ, խղճահար դեմքով նայել վարորդներին ու ճանապարհ խնդրել: Բայց դրա փոխարեն կարող ենք ուղղակի քայլել դեպի անցում և հանգիստ անցնել անվտագ հատվածով:

Գիտենք, որ միշտ վարորդներն են տուգանվում երթևեկության կանոնների խախտման համար, իսկ հետիոտների հանդեպ Ճանապարհային ոստիկանությունը բարի կամք է դրսևորում և չի տուգանում, նկատելու դեպքում պարզապես բանավոր զգուշացնում է: Գուցե հետիոտներն է՞լ տուգանվեն: Գուցե տուգանքից խուսափելով խնայե՞ն իրենց կյանքը:

Բոլորս ենք շտապում, բոլորիս համար էլ նույնիսկ մեկ րոպեն  կարող է վճռորոշ ու կարևոր լինել, բայց ոչ կարևոր մեր կյանքից: Այդ մեկ րոպեն խնայելը կարող է մի ամբողջ կյանք արժենալ:

Իսկ երբեմն էլ այնքան անտարբեր ու հանգիստ ենք անցնում փողոցը, կարծես զբոսայգում լինենք. ճեմելով, հեռախոսով խոսելով, ականջակալներով երաժշտություն լսելով: Անգամ նկատում ես հետիոտնների, ովքեր նույնիսկ փողոցն անցնելիս աչքը պլանշետից կամ հեռախոսից չեն կտրում՝ հաղորդակցվում են,  նորություններ կարդում կամ զվարճալի  տեսանյութեր դիտում, մոռանալով, որ փողոցում են:

Ախր մենք առանց այդ էլ այնքան քիչ ենք… Նման պատահարները չպետք է մեզ էլ ավելի քչացնելու առիթ դառնան…

Հարգելի՛ հետիոտներ, մի՛ մոռացեք, որ երթևեկության կանոնները նաև հետիոտների համար են: Եղե՛ք կարգապահ, եթե ոչ հանուն ձեզ, գոնե հանուն ձեր մտերիմների:
Ձեր կյանքը շատ թանկ է բոլորիս համար: